Ketamine, Michelle Lenselink (26) kon geen dag zonder. Haar leven werd beheerst door de constante zoektocht naar drugs. Nu is ze sinds twee jaar clean. “Trek hebben aan het middel kun je niet voorkomen, maar ik weet ook dat mijn leven nuchter veel mooier en leuker is.”
Op de bank in haar huurappartement in de Enschedese wijk Boswinkel doet Michelle haar verhaal. Of ze bang is voor de reactie van mensen? “Ja, maar het stigma rondom verslavingen moet verbroken worden. Want waar je ook vandaan komt, dit kan iedereen overkomen”, vertelt ze. “Succesverhalen mogen ook gezien worden, in plaats van alleen maar negatief in het nieuws als junks.”
“Ik had het thuis niet fijn. Mijn moeder was weinig thuis omdat ze werkte als vrachtwagenchauffeur en daarom ging ik zelf de straat op uit verveling. ” Zo komt ze voor het eerst in aanraking met drugs: “Een jointje was voor mij een vorm van ontsnapping aan de werkelijkheid.” Op jonge leeftijd ontvlucht ze daarom haar ouderlijk huis, om bij een vriendje te gaan wonen.
‘Samen konden we de hele wereld aan’
Als de therapiesessies niets uithalen en ze uitgekeken raakt op de jointjes, maakt ze de overstap naar ketamine. “Eerst vooral recreatief. Maar al snel werd ketamine hét spul voor mij. Het gebruik ervan maakte mijn leven leuker en fijner.” Michelle vindt in ketamine de steun die ze nodig heeft, denkt ze. “Samen konden we de hele wereld aan. Ik had niemand anders nodig.”
Dit artikel is afkomstig uit Tubantia, je kunt het hele artikel van Jeanique Koedijk lezen op Nu.nl.