“Ieder weekend gebruikte Janna Nieuwenhuijzen coke, poppers en ketamine, ze struinde alle afters in de stad af en verwierf de twijfelachtige bijnaam “Keta-Queen”.”
Ik wil verdwijnen. Het liefst verdoof ik mezelf zo, dat ik niets meer hoef te voelen. Ik ben verslaafd.
Dit schreef Janna vorig jaar in haar dagboek, op 11 oktober 2022 om precies te zijn. Ze gebruikte op dat moment bijna tien jaar drugs, en had zich net aangemeld voor een behandeling bij verslavingszorg Jellinek. Dat was niet echt van harte: de gedachte aan stoppen alleen al maakte haar doodsbang. Maar er zat niets anders op.
Jarenlang ging het eigenlijk heel erg goed met haar: ze haalde al haar vakken, had een rijk sociaal leven en maakte naam voor haarzelf. Maar toen begon de coronacrisis. De clubs sloten, iedereen was druk met desinfectiegel en haar relatie van vier jaar ging uit. Haar gebruik werd obsessief: drugs waren niet langer een middel, maar een doel op zich. Ieder weekend gebruikte ze coke, poppers en ketamine, ze struinde alle afters in de stad af en verwierf de twijfelachtige bijnaam “Keta-Queen”. Met vrienden en vreemden moest ze vaak enorm lachen om hun vreemde nachtelijke avonturen, maar in die tijd kreeg ze voornamelijk te maken met de negatieve gevolgen van enthousiast drugsgebruik. Haar huid was naar de tering, ze viel acht kilo af en doordeweeks werd ze geplaagd door drugsdowners en huilbuien waar geen eind aan leek te komen. Van vrienden kreeg zij te horen dat ze geen vragen meer aan ze stelde, en niet echt leek te luisteren als ze haar iets vertelden. En ze had inmiddels ook flink wat schulden opgebouwd.
Lees het hele artikel van Janna Nieuwenhuijzen op VICE.com.