Keja (28): “Op mijn twaalfde nam ik mijn eerste lijntje speed. Mijn thuissituatie was onhandelbaar en ik zwierf veel rond op straat. Dat zorgde ervoor dat ik in kraakpanden belandde waar straatjongeren drugs gebruikten. Ik deed doodleuk mee, alsof het niets was.”
Ik raakte snel verslaafd en had GHB nodig om de dag door te komen. Ik at niet meer, werken of naar school gaan ging al helemaal niet meer. Zelfs slapen lukte niet, maar daar had ik een oplossing voor bedacht: dan nam ik net iets te veel GHB, een lichte overdosis, zodat ik knock-out raakte en een paar uur kon ‘rusten’. Meestal kwam ik na drie uur weer bij. Niemand van de groep keek ervan op als iemand knock-out lag – creepy shit, achteraf.
Lees het hele artikel op Flair.nl.